Η σεξουαλικότητα είναι κατά τον Φρόιντ, μία από τις στοιχειώδεις βιολογικές εκδηλώσεις μαζί με την πείνα και την αναπνοή.

Η φροϋδική θεωρία ανέδειξε την ύπαρξη της παιδικής σεξουαλικότητας και μάλιστα πολύμορφα διαστροφικής, πολύ θαρραλέο εγχείρημα για τα δεδομένα της εποχής, και διαχώρισε τη σεξουαλικότητα από τη γεννητικότητα, την ικανότητα αναπαραγωγής που αποκτάται αργότερα, στην περίοδο της εφηβείας.

Ο διαχωρισμός αυτός υπήρξε πολύ σημαντικός, όχι μόνο γιατί συνέβαλε στην απομάκρυνση από την ιδέα του «αθώου παιδιού» που υπήρχε μέχρι τότε, αλλά και γιατί ανέδειξε την ύπαρξη μιας σεξουαλικότητας που προϋπάρχει από την επικράτηση της γεννητικής ζώνης και αφορά διαφορετικές περιοχές του σώματος, όπως τη στοματική, την πρωκτική, αλλά και τελικά ολόκληρου του δέρματος, εφόσον, όπως προτείνει ο Φρόιντ το 1905 στα «Τρία Δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας», ολόκληρη η επιφάνεια του δέρματος και το σώμα στο σύνολό του μπορεί να αποτελέσει ερωτογενή ζώνη.

"Η παντοδυναμία του έρωτα ποτέ ίσως δεν εκδηλώνεται πιο έντονη απ’ ότι στις παρεκκλίσεις αυτού του είδους". 

«Φαίνεται πως κάθε υγιές άτομο μπορεί να προσθέσει στον φυσιολογικό σεξουαλικό σκοπό κάτι τι που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως διεστραμμένο και η γενική ισχύς αυτής της ανακάλυψης είναι από μόνη της αρκετή για να δείξει το πόσο απρόσφορη είναι η χρήση του όρου διαστροφή ως όρου μομφής».         S. Freud, “Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας”

Οι διαστροφές είναι σεξουαλικές δραστηριότητες οι οποίες είτε (α) εκτείνονται στην ανατομική έννοια, πέρα από τις περιοχές του σώματος που προορίζονται για σεξουαλική ένωση, είτε, (β) όταν ο οργασμός επιτυγχάνεται σε ορισμένες εξωτερικές συνθήκες, οι οποίες μπορεί να είναι αρκετές από μόνες τους ώστε να φέρουν σεξουαλική ευχαρίστηση (φετιχισμός, ηδονοβλεψία, επιδειξιμανία, σαδομαζοχισμός), είτε, (γ) παρατείνουν τις ενδιάμεσες σχέσεις με το σεξουαλικό αντικείμενο, οι οποίες θα έπρεπε φυσιολογικά να διεκπεραιωθούν γρήγορα προκειμένου να ολοκληρωθεί ο τελικός σεξουαλικός σκοπός. Η ομοφυλοφιλία δεν υπάγεται πλέον στις διαστροφές.

Α. Ορισμός

Θα μπορούσαμε να δούμε τις ετεροφυλίες, ομοφυλοφιλίες και αμφισεξουαλικότητες ως αποκρυσταλλώσεις πάνω σε ένα συνεχές του σεξουαλικού προσανατολισμού, το οποίο εκτείνεται ανάμεσα στις ακραίες θέσεις ‘’αποκλειστικά ετεροφυλόφιλο’’ – ‘’αποκλειστικά ομοφυλόφιλο’’.

Οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί συνιστούν τα αποτελέσματα διαφορετικών πλευρών της προσωπικότητας όπου τον τόνο δεν δίνει μόνον η προφανής συμπεριφορά αναζήτησης επαφής με τους σεξουαλικούς συντρόφους. Εξίσου σημαντικές είναι οι σεξουαλικές φαντασιώσεις, η σεξουαλική ελκυστικότητα, οι συναισθηματικές και κοινωνικές προτιμήσεις, ο τρόπος ζωής και ο αυτοπροσδιορισμός. Πέρα από αυτά οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί πρέπει να ιδωθούν ως διαδικαστικά γεγονότα. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη εκτός από τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές στο παρόν – το παρελθόν και τα μελλοντικά προσχέδια. Ο Freud είχε ήδη αναφερθεί στο ότι δεν μπορούμε να παρατηρούμε τους σεξουαλικούς προσανατολισμούς ως ανεξάρτητους τον έναν από τον άλλον, όταν τόνιζε πως το ζήτημα της γέννησης της ομοφυλοφιλίας δεν μπορούμε να το διευκρινίσουμε αν δεν δούμε ταυτόχρονα με ποιο τρόπο οι ετεροφυλόφιλοι καταλήγουν στο αποκλειστικό ενδιαφέρον για συντρόφους του άλλου φύλου.

 «Είναι εξοργιστικό τόσες χώρες να συνεχίζουν να ενοχοποιούν ανθρώπους μόνο και μόνο γατί αγαπούν ένα άτομο του ίδιου φύλου».

«Είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της θέλησης των νέων να αλλάξουν τον κόσμο. Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα γιορτάζω τα  γενέθλια κάποιας στην οποία οφείλουμε μια κοσμοϊστορική εξέλιξη. Δεν είναι πρόσωπο αλλά ένα έγγραφο που γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1948 και άλλαξε για πάντα το πώς βλέπουμε ή συμπεριφερόμαστε στα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας. Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου προκάλεσε μία θεμελιώδη αλλαγή στην παγκόσμια σκέψη, επιβεβαιώνοντας ότι όλα τα ανθρώπινα όντα –όχι κάποια, όχι τα περισσότερα, αλλά ΟΛΑ– έχουν γεννηθεί ελεύθερα και ίσα, με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Ο αγώνας για την πραγμάτωση των ιδεωδών της Διακήρυξης βρίσκεται στην καρδιά της αποστολής του ΟΗΕ. Η διεθνής κοινότητα έχει οικοδομήσει μία ισχυρή προϊστορία καταπολέμησης του ρατσισμού, προώθησης της ισότητας των φύλων, προστασίας των παιδιών και γκρεμίσματος των εμποδίων που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία.