"Η παντοδυναμία του έρωτα ποτέ ίσως δεν εκδηλώνεται πιο έντονη απ’ ότι στις παρεκκλίσεις αυτού του είδους". 

«Φαίνεται πως κάθε υγιές άτομο μπορεί να προσθέσει στον φυσιολογικό σεξουαλικό σκοπό κάτι τι που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως διεστραμμένο και η γενική ισχύς αυτής της ανακάλυψης είναι από μόνη της αρκετή για να δείξει το πόσο απρόσφορη είναι η χρήση του όρου διαστροφή ως όρου μομφής».         S. Freud, “Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας”

Οι διαστροφές είναι σεξουαλικές δραστηριότητες οι οποίες είτε (α) εκτείνονται στην ανατομική έννοια, πέρα από τις περιοχές του σώματος που προορίζονται για σεξουαλική ένωση, είτε, (β) όταν ο οργασμός επιτυγχάνεται σε ορισμένες εξωτερικές συνθήκες, οι οποίες μπορεί να είναι αρκετές από μόνες τους ώστε να φέρουν σεξουαλική ευχαρίστηση (φετιχισμός, ηδονοβλεψία, επιδειξιμανία, σαδομαζοχισμός), είτε, (γ) παρατείνουν τις ενδιάμεσες σχέσεις με το σεξουαλικό αντικείμενο, οι οποίες θα έπρεπε φυσιολογικά να διεκπεραιωθούν γρήγορα προκειμένου να ολοκληρωθεί ο τελικός σεξουαλικός σκοπός. Η ομοφυλοφιλία δεν υπάγεται πλέον στις διαστροφές.

Ο ΠΟΥ δίνει τον παρακάτω ορισμό για τη σεξουαλικότητα: «Η σεξουαλικότητα αποτελεί κεντρική πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης στη διάρκεια της ζωής και πε­ριλαμβάνει το φύλο (sex), την ταυτότητα και το ρόλο του κοινωνικού φύλου (gender), το σεξουαλικό προσανατολισμό τον ερωτισμό, την απόλαυση, την εγγύτητα και την αναπαραγωγή. Βιώνεται ή εκφράζεται με σκέψεις, φαντασιώσεις, επιθυμίες, πεποιθήσεις, στάσεις ζωής, αξίες, δραστηριότητες, πρακτικές, ρόλους, σχέσεις. Η σεξουαλικότητα μπορεί να περιλαμβάνει όλες τις προηγούμενες διαστάσεις, οι οποίες δυνατό να μην εκφράζονται ή να μη βιώνονται πάντα. Η σεξουαλικό­τητα είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης βιολογικών, ψυχολογικών, κοινωνικοοικονομικών, πολιτισμικών, ηθικών και θρησκευτικών/πνευματικών παραγόντων» (WHO, 2006).