Η πιο φανερή και αξιοπρόσεκτη ομοιότητα των ιδεοληπτικών απαγορεύσεων, για την περίπτωση της νεύρωσης και του ταμπού, είναι ότι αυτές οι απαγορεύσεις είναι αναιτιολόγητες και αινιγματικές στην καταγωγή τους. Εμφανίστηκαν κάποια μέρα και από τότε διατηρήθηκαν στη βάση ενός ανίκητου φόβου. Μια εξωτερική απειλή τιμωρίας περιττεύει εδώ, αφού υπάρχει μια εσωτερική βεβαιότητα και πεποίθηση ότι η παράβασή τους θα επιφέρει αφόρητα κακά”. (S. Freud)

Καθώς το ανθρώπινο είδος πάσχει από ασίγαστη σεξουαλική δίψα και δεν έχει όπως τα άλλα ζώα περιόδους οργασμού και ανάπαυσης, τα πράγματα με το σεξ γίνονται πολύπλοκα. Η σεξουαλική ελευθερία γίνεται απειλή για την κοινωνική σταθερότητα και καθιερώνονται οι πρώτοι περιορισμοί. Για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε, αναγκαστήκαμε ως ανθρώπινο είδος να εφεύρουμε κανόνες οι οποίοι κατευθύνουν το σεξουαλικό ένστικτο και ταυτόχρονα προστατεύουν την κοινωνία από τις υπερβάσεις του. Έτσι σε κάθε κοινωνία δημιουργείται ένα σύνολο απαγορεύσεων και ταμπού, καθώς επίσης και διεγερτικών και προτροπών που αποσκοπούν στη ρύθμιση και τον έλεγχό του.